အဦးသီးေသာအသီးေပးလွဴျခင္း၊ - ဆရာေတာ္ဦးပါနီေမာင္

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ဘန္ေကာက္သုိ ့ကြ်ႏု္ပ္ေရာက္ခ့ဲစဥ္က၊ ဆရာဦးပါနီေမာင္၏၊ ကရာနီႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္တြင္၊ ပါ၀င္၀တ္ျပဳခြင့္ ရခ့ဲပါသည္။အခြင့္ၾကဳံေသာေၾကာင့္၊ဖခင္မ်ားေန ့ဓမၼေဒသနာလဲေ၀မွ်ခြင့္ရခ့ဲပါသည္။ ထုိစဥ္ က၊ဆရာပါနီ၏၊ အဦးသီးေသာ အသီးေပးလွဴျခင္းအေၾကာင္းသိခ့ဲရျပီး၊ သူ၏အသင္းေတာ္တြင္ေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ၊ေအာင္ျမင္မွဳမ်ားရွိေၾကာင္းသိခ့ဲရပါသည္။ အဦးသီးေပးလွဴေနသူတုိ ့၏ေကာင္းၾကီးမဂၤ လါ ခံစားေရေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္မ်ားလဲၾကားခ့ဲရပါသည္။ ထုိ ့အတြက္ေၾကာင့္၊ အခြင့္ၾကဳံ၍ဆန္ဖရန္စစၥ ကုိေရာက္ခ့ဲလွ်င္၊ထုိေပးလွဴျခင္းအေၾကာင္းကုိကြ်ႏု္ပ္တုိ ့အသင္းေတာ္တြင္လဲေ၀မွ်ေပးရန္၊ဆရာပါနီကုိ ေမတၱာ ရပ္ခံခ့ဲပါသည္။ ဘုရားရွင္၏ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ဇြန္လတြင္ဆရာပါနီေမာင္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ သုိ ့ေရာက္ရွိလါ၍၊ ”အဦးသီးေသာအသီးေပးလွဴျခင္း” အေၾကာင္းကုိေ၀မွ်ေဟာေျပာခ့ဲပါသည္။ ဆရာ၏ေ၀ မွ်ခ်က္မ်ားကုိထပ္ဆင့္ေ၀မွ်လုိက္ပါသည္။

ဂုဏ္ျပဳထုိက္ေသာဖခင္မ်ားအတြက္ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းျခင္း

”ေရွးကာလကုိေအာက္ေမ့ေလာ့၊ လြန္ေလျပီးေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားကုိဆင္ျခင္ေလာ့၊ သင့္အဘကုိမးျမန္းလွ်င္၊ သူသည္ေဖၚျပလိမ့္မည္။ အသက္ၾကီးသူတုိ ့ကုိေမးျမန္းလွ်င္၊ သူတုိ ့သည္ေျပာဆုိၾကလိမ့္မည္။ -- ေရြွလင္းတသည္၊ အသုိက္ကုိေမြလ်က္၊ သားငယ္တုိ ့အေပၚမွာလွဳပ္ရွားလ်က္၊ အတာင္ကုိျဖန္ ့လ်က္၊ သားငယ္တုိ ့ကုိေဆာင္ယူ၍၊ မိမိအေတာင္တုိ ့ျဖင့္၊ ေဆာင္ယူသက့ဲသုိ ့ ------ (တရားေဟာ၊ ၃၂း၇၊၁၁)

အာရုဏ္ဦးရဲ ့အရသာ

အာ႐ုဏ္ဦး၏ အရသာသည္ ဘာႏွင့္မွ်မတူ။ တမူ ထူးျခား ေသာ အရသာ ႐ွိလွသည္။ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္ တြင္ ခရီးလြင့္ေျမာရင္း နံနက္လင္း အာ႐ုဏ္ ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသူမ်ား အတြက္ ပို၍ အဓိပၸါယ္႐ွိသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ဘုရား၏ ႐ွင္ျပန္ထေျမာက္ရာေန႔ သို႔ိ ခ်ည္းကပ္လာေလတိုင္း၊ အာ႐ုဏ္ဦး၏ ထူးျခားေသာ အရသာကို တေျမ့ေျမ့ ခံစားရင္း ၾကည္ႏူး ေနမိသည္။ ပစိၥဖိတ္သမုဒၵရာျပင္က်ယ္ၾကီးသည္ ခါတိုင္း နဲ႔မတူ တမူထူး၍ လွပေန သည္။ ယခင္က လႈိင္းလံုးၾကီးေတြ တလိမ့္လိမ့္ လႈပ္႐ွားေနေသာ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးသည္ ၾကည္လင္၍ ၿငိမ္သက္ လွ်က္ ႐ွိသည္။ အာ႐ုဏ္ဦး၏ ေ႐ွ႕ေျပး ေရာင္ျခည္ႏုတို႔သည္ ေကာင္းကင္ျပင္ကို ပို၍ လွပ ေနေစပါသည္။ မွန္သားျပင္လို ၾကည္လင္ေနေသာ ေရျပင္ေပၚသို႔ ထိုအလွမ်ား ထင္ဟပ္ လိုက္ေသာ အခါတြင္မူကား ခိုင္းႏိုင္း ဖြယ္ရာ မ႐ွိေလာက္ေအာင္ တင့္တယ္လွေသာ အာ႐ုဏ္ ဦး၏ အလွကို ၾကည္ႏူးျခင္း မ်ားစြာ ခံစားရမိသည္။ ဘုရား႐ွင္၏ ဖန္ဆင္းမူရာ လက္ရာမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရင္း ေက်းဇူးေတာ္ကို အားရပါးရ ခ်ီးမြမ္းလိုက္ပါသည္။


“ေဟာ ဆရာလာၿပီ၊ ဆရာလာၿပီ” GoldenGateParkပန္းဥယ်ာဥ္ထဲ ခ်ဳိးဝင္ လိုက္သည္ႏွင့္ ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေနၾကေသာ အသင္းေတာ္မွ မိတ္ေဆြ မ်ားက ဝမ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆို ေနၾက ပါသည္။ ေဝသီျမင့္မားေသာ သစ္ပင္ မ်ားတို႔၏ အလယ္မွာ ျမကတၱီပါေကာ္ေဇာ ခင္းထားသလို စိမ္းစိုသာယာ လွေသာ ျမက္ ခင္းျပင္က်ယ္၌ အသင္းသူ အသင္းသားမ်ား တဖြဲဖြဲ စု႐ုံး လာေနၾကသည္။


ကေလးသူငယ္တခ်ဳိ႕လဲ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစား ေနၾကသည္။ “ဆရာ ကၽြန္မတို႔က ဟိုအဖြဲ႕ကို ကၽြန္မတို႔အသင္းေတာ္က ထင္လို႔ သြားေရာၿပီး သီခ်င္း လိုက္ဆိုေနတာ ဆိုရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႕ မဟုတ္မွန္းသိလို႔ အသာေလး ျပန္လွဲ႔လာခဲ့တာ။” ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္မို႔ တခ်ဳိ႕ေတြ ေစာေစာေရာက္၍ အဖြဲ႕မွားေၾကာင္းေျပာၿပီး ပြဲက်ေန ၾကသည္။ဆန္ဖရန္စစၥကို ျမန္မာႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္၏ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပ လ်က္႐ွိေသာ “အီစတာ အာ႐ုဏ္ဦး ဝတ္ျပဳျခင္း အစီအစဥ္”သည္ အလြန္ပင္ ႏွစ္ၿခိဳက္ဘြယ္ရာ အစဥ္အလာေလးတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့တ့ဲအခ်ိန္က လူဆယ္ေယာက္ခန္႔နဲ႔ အစျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ယခု အခါ ႏွစ္စဥ္လူတရာေက်ာ္ ပါဝင္လာ ၾကၿပီျဖစ္သည္။ အာရုဏ္ဦး၏ အရသာ၊ ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရကို စစ္မွန္စြာ ခံစားလာၾကေသာ အခါ၊ မည္မွ်ပင္ ေအးခ်မ္း လင့္ကစား၊ အေရာက္ ႀကိဳးစား၍ လာၾကသည္။ မည္မွ်ပင္ ေဝးလင့္ကစား အခ်ိန္မွီ စုရုံး လာၾကသည္။
သက္ၾကြယ္မိခင္မ်ားတို႔သည္ ေႏြးေထြးေသာ သားေမႊး အေႏြးထည္ရွည္မ်ား၊ ေမြးပြ ေခါင္းစြပ္မ်ား၊ လက္အိပ္ မ်ားႏွင့္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျမင္ရေသာအခါ ခရစ္ေတာ္ ႐ွင္ျပန္ ထေျမာက္ရာ နံနက္ ေစာေစာအခ်ိန္၌ သခင္ ဘုရား၏ သခၤ်ဳိင္းေတာ္ကို သြားခဲ့ၾကေသာ သခင္ဘုရားကို အလြန္ခ်စ္ၾကသည့္ ယံုၾကည္ျခင္း ႀကီးမားေသာ အမ်ဳိး သမီးမ်ားတို႔ကို ေျပး၍ သတိရမိသည္။ ထိိုအခ်ိန္က သူတို႔သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ သြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း သခင္ဘုရား ႐ွင္ျပန္ထေျမာက္ ေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ျပန္သြားခဲ့ၾကရသည္။သူတို႔သည္ငိုေၾကြးျခင္းႏွင့္သြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ရယ္ေမာျခင္းႏွင့္ ျပန္ခဲ့ၾကရသည္။ သူတို႔သည္ ေမွ်ာ္လင့္ ျခင္း မဲ့စြာႏွင့္ သြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ အသက္႐ွင္ေသာ သတင္းေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္ ခြန္အားသစ္မ်ား ရ႐ွိၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကရသည္။ ခရစ္ေတာ္ဘုရား ႐ွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူျခင္း ေၾကာင့္ သူတို႔အတြက္ အရာရာသည္ အသစ္တဖန္ ေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က အာ႐ုဏ္ဦးသည္ သူတို႔အတြက္သာမက၊ လူသားတရပ္လံုးအတြက္ အလွပဆံုး၊ အသာယာဆံုး ႏွင့္ အႏွစ္သာရအ႐ွိဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။

“ေဟး ပန္းဥယ်ာဥ္မွာ ပန္းမခူးရလို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေရးထားတယ္ေနာ္ သတိထားၾက”အာ႐ုဏ္ဦးႏွင့္အျပိဳင္ အီစတာ အမွီ ဖူးပြင့္ေဝဆာေနၾကေသာ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ အသင္း ေတာ္၏ လွပ်ဳိေလးမ်ား ဓါတ္ပံု႐ိုက္ၾက၊ ဗြီဒီယို႐ိုက္ ၾကႏွင့္ မေမာႏိုင္မပန္းႏုိင္ ျမဴးၾကြ ေနၾကသည္။ ဓါတ္ပံုဆရာႏွင့္၊ ဗြီဒီယိုဆရာခမ်ာ ေျခခလုပ္တိုက္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ား ေနရသည္။ အသက္တာ၏ အာ႐ုဏ္ဦးႏွင့္ တူသည့္ ပ်ဳိရြယ္သူ၊ လူငယ္ ေမာင္မယ္မ်ား အတြက္လည္း အထူးပင္ အဓိပၸါယ္႐ွိလွေသာ အာ႐ုဏ္ဦးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အာ႐ုဏ္ဦး ဝတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ အလြန္တရာမွ ေအးခ်မ္း ၾကည္ႏူးဘြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ ဘုရား႐ွင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာသဘာဝ ေလာက၏အလယ္မွာ၊ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူေသာဘုရား႐ွင္၏သားေတာ္ ေယ႐ႈ႕ကို ဗဟိုျပဳၿပီး၊ ဓမၼသီခ်င္းမ်ား သီဆိုျခင္း၊ သမၼာက်မ္းစာ ဖတ္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္း၊ သက္ေသခံ ေဝမွ်ျခင္းမ်ား တို႔သည္ တမူထူး၍ ခြန္အား ယူဘြယ္ရာ ျဖစ္ရပါသည္။ ဝမ္းေျမာက္၍ ၿပံဳး႐ႊင္ေသာ အၿပံဳးမ်ားတို႔သည္ ေမ့ေပ်ာက္ ၍ မရႏိုင္ေအာင္ စြဲထင္ က်န္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။“ကဲကဲ-ဘုရား႐ွိခိုးၿပီးၿပီ-ဗိုက္ျဖည့္ရေအာင္ ဒီဘက္ကို လာၾက- လာၾက” စားေသာက္ေရး တာဝန္ခံမွ ေဆာ္ဩလိုက္ေသာ အသံလာရာဘက္သို႔ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အေငြ႕ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ႀကိဳဆိုေနေသာ အစားအေသာက္မ်ား အိုးႀကီး အိုးငယ္ အသြယ္သြယ္ တန္းစီေနသည္ကို စားခ်င္စဖြယ္ ေတြ႔ရသည္။ ျမန္မာျပည္ကို သတိရေစသည့္ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ငခ်ိပ္ေပါင္း၊ ပဲျပဳတ္ပူပူေလး၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္၊ ဗလေျခာင္ေၾကာ္၊ ဆီထမင္း၊ အသားေၾကာ္၊ လဘက္ရည္၊ ေကာ္ဖီမ်ားအျပင္ အေမရိကန္ နံနက္စာ မုန္႔မ်ဳိးစံု၊ စံုလြန္း လွပါသည္။ မိသားစုမ်ားမွ ေစတနာအျပည့္ႏွင့္ ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ ယူေဆာင္လာ ၾကေသာ အစဥ္အလာေလးသည္လည္း ႏွစ္စဥ္ အာ႐ုဏ္ဦးဝတ္ျပဳျခင္း အစီအစဥ္အတြက္ အားေကာင္းေသာ ဆြဲေဆာင္မႈ႕တခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။

“ဆရာ - ဆရာ ခုနက ေျပာတဲ့၊ “လူ႔ဘဝရဲ႕အာ႐ုဏ္ဦး” ဆိုတာကို သေဘာ က်မိတယ္၊ နဲနဲေလာက္ ပို႐ွင္းျပပါ လား ဆရာ”
“ဩ-ေအးေအး-ရပါတယ္၊ စားရင္းေသာက္ရင္း ေျပာျပတာေပါ့”
အာ႐ုဏ္ဦး၏ အႏွစ္သာရကို ပိုမိုသိလို၍ ေမးလာေသာလူငယ္မ်ားအား၊ အသက္ရွင္ေတာ္ မူေသာ သခင္ေယ႐ႈ႕ ကို ႏွလံုးသားမွာ ယံုၾကည္လက္ခံလွ်င္၊
*အေမွာင္ကမာၻထဲမွ လြတ္ေျမာက္၍ အလင္းတရားတည္းဟူေသာ အာ႐ုဏ္ဦးသို႔ ေရာက္ျခင္း၊
*အျပစ္၏ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္၍ ကယ္တင္ျခင္း ဆုေက်းဇူးတည္းဟူေသာ အာရုဏ္ဦး ရ႐ွိျခင္း၊
*ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ကုန္ဆံုးေသာ ဘဝမွ ခြန္အားသစ္ ျပည့္ဝေသာ အနာဂါတ္တည္းဟူေသာ အာရုဏ္ဦး ရ႐ွိျခင္း၊
*ဆံုး႐ႈံးျခင္းတည္းဟူေသာ ညဥ့္နက္ထဲမွ ေအာင္ျမင္ျခင္းတည္းဟူေသာ အာရုဏ္ဦး ရ႐ွိျခင္း၊
*ငရဲ၌ ထာဝရ ေလာင္ကၽြမ္းခံရမည့္ အေျခအေနမွ ေကာင္းကင္ခ်မ္းသာ တည္းဟူေသာ အာရုဏ္ဦး ရ႐ွိျခင္း၊
စသည္တို႔ကို ေျပာျပလိုက္ရာ လူငယ္မ်ားက၊
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဒီအာ႐ုဏ္ဦး ဝတ္ျပဳျခင္းမွာ ပါဝင္ရလို႔ အမ်ားၾကီးဘဲ ခြန္အားရပါတယ္၊ ခြန္အားသစ္နဲ႔ဘဝကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သတၱိေတြလဲ အလိုလို ႐ွိလာပါတယ္။”
“အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ သိသလား”
“ဆရာ ေျပာျပတဲ့-ခရစ္ေတာ္ရွင္ ျပန္ထေျမာက္ျခင္းရဲ႕ တန္ခိုးေၾကာင့္ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ဆရာ”
“အဲတာ သိပ္မွန္တာေပါ့- ခရစ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တယ္ေလ၊ နားေထာင္- ဆရာ ဖတ္ျပမယ္၊” (ေယာဟန္၁၄း၁၉) “ငါသည္ အသက္႐ွင္ေသာေၾကာင့္ သင္တို႔သည္လည္း အသက္႐ွင္ ၾကလိမ့္မည္။”တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ၊ တမန္ေတာ္ ႐ွင္ေပါလု ေရး ထားတာ ၾကည့္အံုး၊ (၁ေကာ ၁၅း၅၇) “ငါတို႔သခင္ ေယ႐ႈခရစ္အားျဖင့္ ငါတို႔အား ေအာင္ျခင္း အခြင့္ကို ေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ေက်း ဇူးေတာ္ သည္ ႀကီးလွစြတကား။”
ေလာက အာ႐ုဏ္ဦးအလွကို ေန႔စဥ္ ခံစားရင္း ဘဝရဲ့ အာ႐ုဏ္ဦးကို ႐ွင္ျပန္ ထေျမာက္ ေတာ္မူေသာ သခင္ ေယ႐ႈဘုရား ထံံေတာ္မွ ခံစားရၾကပါေစေသာ္။

ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္
ဆရာေတာ္ ဦးလတ္ေယ႐ွဲ (ဆန္ဖရန္စစၥကို ျမန္မာ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္)

ပလႅင္ေတာ္ရင္းသုိ ့ (ေဟျဗဲ၊ ၄း၁၆)

စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းကုိေျခမွဳန္းျခင္း၊

ပ်ံ၀ဲေနေသာစာေစာင္

ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲသုိ ့ခရီးသြားျခင္း

ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲတြင္းသို႔ ေမာင္းႏွင္ဝင္ေရာက္ေနဘိအလား ခံစားမိသည္။ ညီညာ ေျဖာင့္ျဖဴး လွသည္႔ ေပတရာ လမ္းမႀကီးေပၚ၌ တဝီဝီေမာင္းႏွင္ေနေသာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကားမ်ားသည္ သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္ေျပးလႊား ေနၾကသည္။ ေဝသီျမင့္မားလွေသာၿမိဳ့အလွဂုဏ္ေဆာင္သည့္အေဆာက္အဦးမ်ားကိုအေဝးမွေရးေရးစျမင္ေနရ ၿပီ။ ရင္ထဲ၌ အမည္ ေဖာ္ျပ၍ မရႏိုင္ေသာ ၾကည္ႏူးမွဳ႕မ်ား ေလေျပေလညွင္းႏွင့္အတူ ဝင္ေရာက္လာသည္။

ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ့၏ အလွက်က္သေရေဆာင္ျဖစ္ေသာ ကမာၻေက်ာ္ ေရႊတံခါးတံတားႀကီး (Golden Gate Bridge)သည္ ေဖြးႏုလွပၿပီး ဂြမ္းဆိုင္ခဲႏွင့္တူလွသည့္ ႏွင္းမူန္မ်ားအၾကား ႂကြားႂကြားဝင့္ဝင့္ထင္ေပၚ လွပလွ်က္ ရွိေနသည္ကို ျမင္ရျပန္ေသာအခါ ဘုရားရွင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ထပ္မံ ခ်ီးမြမ္း မိသည္။ ငယ္စဥ္ခ်ိန္ခါတုန္းက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ၊ စာအုပ္ထဲမွာ၊ သီခ်င္းထဲမွာသာ ျမင္ဘူးၾကားဘူးတဲ့ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ့ေတာ္ ကိုေရာက္လာသည္မွာ ဘာလိုလိုႏွင့္တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ပင္ ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ အရွည္ဆံုးတံတားျဖစ္တဲ့ Bay Bridge ေပၚကိုေရာက္တယ္ ဆိုရင္ ဘဲ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ပစိၥဖိတ္သမုဒၵရာျပင္က်ယ္ႀကီးကိုျမင္ေနရၿပီျဖစ္သည္။ကၽြမ္းက်င္လြန္းလွသည့္ပန္းခ်ီဆရာ ခ်ယ္မူန္းထားေသာဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ့ေတာ္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲသို႔ေမာင္းႏွင္ဝင္ေရာက္ေနဘိအလားခံစားမိျပန္ သည္။ ဪ တင့္တယ္လွပ ေပသကိုး။

“ဆရာတို႔ ဘုရားေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့မလား” ေမးသံၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေခၚလာ ခဲ့ေသာ ဧည့္သည္ ဆရာကို သတိရမိေတာ့သည္။ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္း တဲ့ ဆန္ဖရန္စစၥကိုရဲ႕ အလွကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ခံစားေနမိတာလဲ ဒီတစ္ႀကိမ္ထဲ မဟုတ္ပါ။ ဒီကို ေရာက္ကထဲကပင္ ျဖစ္သည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမင္တိုင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကည္ႏူးမႈ႕ ေပးစြမ္း ႏုိင္ေအာင္တင့္တယ္လွပသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ခင္မင္ရေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၊ မိသားစုမ်ား မေရာက္ဘူးၾကေသးသူမ်ား၊ ျမင္ရမွယံုၾကသူမ်ားအတြက္တစ္ခါတစ္ေခါက္ဘဲဲျဖစ္ျဖစ္ လာေရာက္ေစခ်င္မိသည္။ ခုဘဲၾကည့္ေတာ့၊ အလွပန္းခ်ီကားထဲ နစ္ေျမာမိလို႔ တကူးတက ေခၚလာတဲ့ဧည့္ သည္ ကိုေတာင္ ေမ့ေနခဲ့သည္၊

“ဪ ဟုတ္ကဲ့၊ တံတားႀကီးေက်ာ္ၿပီး ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ဆိုရင္ ေရာက္ပါၿပီ။” “ဆရာတို႔ အသင္းေတာ္က ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမန္မာ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ ဟုတ္တယ္ ေနာ္” ၾကားလိုက္ရသည္မွာ သာမန္ေမးခြန္း ေလးျဖစ္ေပေသာ္လည္း၊ နားထဲကိုခ်ဳိျမသည့္ပ်ားရည္ ေလာင္းထည့္လိုက္သလို “နင့္”ကနဲ ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ အခုဘဲ လွပခမ္းနား တဲ့ ဆန္ဖရန္စစၥကို အလွကို ခံစားေနခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ကမာၻေပၚမွာအလွဆံုးစာရင္းဝင္ၿမိဳ့တစ္ၿမိဳ့ျဖစ္တဲ့ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ့ထဲမွာျမန္မာလိုစကားေျပာတဲ့ အသင္းေတာ္ ေလးတစ္ပါးကို ဖန္တည္းေပးခဲ့သည္မွာ သုံးဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ၿပီ။ လွပတဲ့အသင္းေတာ္ေလး တစ္ပါးကို လွပတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးထဲမွာ ထားရွိၿပီး၊ အဲဒီ အသင္းေတာ္ေလးထဲမွာပါဝင္ခြင့္ရတာ၊အမႈ႔ေတာ္မွာပါဝင္ခြင့္ ရတာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး ေရးစပ္သလိုလဲ ခံစားမိသည္။ “ဆီဥကို၎၊ ဆူေသာအသားကို၎ စား၍ ဝသကဲ့သို႔၊ အကၽြႏု္ပ္၏ ဝိညာဥ္သည္ ရႊင္လန္းေသာ ႏူတ္ခမ္းႏွင့္၊ အကၽြႏု္ပ္၏ ႏူတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါမည္။” (ဆာလံက်မ္း၊ ၆၃း၅)။ “ဆရာ” “ေဟ” “ဆရာ့ကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ပီတိျဖစ္ေနသလိုဘဲ၊ ဆရာတို႔ ဆန္ဖရန္စစၥကိုက အရမ္းလွတာဘဲေနာ္” “မွန္လိုက္ေလ ဆရာေရ၊ ေနာက္မွ ဒီထက္လွပတဲ့ ေနရာေတြ လိုက္ျပမယ္ေလ။ ဘုရား ေက်ာင္း ေရာက္ရင္ ဒီထက္ပိုၿပီး ပီတိျဖစ္စရာေကာင္းတဲ့ အလွအပေလးေတြလဲ ဆရာ ျမင္ရအံုးမယ္။” “တယ္ဆိုတဲ့ စာပါလား ဆရာလတ္”

“တယ္ဆိုဆို၊ တစ္ကယ့္ကို မွန္လို႔ေပါ့ဗ်ာ၊ ဟိုေရာက္ရင္ တေက်ာ္ေက်ာ္ သီခ်င္းဆို၊ ကခုန္ျမဴးတူးေနၾကမဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြ၊အနာဂါတ္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြျဖစ္မယ့္လူငယ္ေမာင္မယ္လွပ်ဳိျဖဴေလး ေတြ၊ တိုင္းတပါး ေရာက္ေနေပမယ့္ ျမန္မာရိုးရာ ယဥ္ေက်းမူ႔ အစဥ္အလာကို ထိမ္းသိမ္းေနၾကၿပီး ျပဴငွါ ေဖာ္ေရြတဲ့ အသင္းသား အသင္းသူ ေတြ အျပင္၊ ျမန္မာျပည္ အလြမ္းေျပေစမယ့္ ရိုးရာအစားအေသာက္ေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စားေသာက္ ရအံုးမယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ ပိုတယ္ထင္မွာစိုးလို႔ ဆက္မေျပာေတာ့ ပါဘူး၊ ဟိုေရာက္ရင္ ဆရာကိုယ္တိုင္ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။”

"Daddy! There's a parking spot!" ၾကည့္- သမီးေလးရဲ့ အသံၾကားလိုက္မွဘဲ မိုင္ေလးဆယ္ေလာက္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲ ေမာင္းႏွင္ရင္း ဘုရားဖန္ဆင္းျခင္း အလွတရားကို ခံစားလာလိုက္တာ၊ ကားေနာက္ခံုမွာ ခ်စ္ဇနီးနဲ႔ သားသမီး ေလးဦး ပါလာတာကို ဘုရားေက်ာင္းေရာက္မွဘဲ သတိရမိေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ ပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္း တဲ့ အသင္းေတာ္လဲဆိုတာ၊ ဒါကိုဘဲ ၾကည့္ေတာ့။ "Thanks, honey!" သမီးေလးညႊန္ျပတဲ့ ေနရာမွာ ကားရပ္ခဲ့ၿပီး ဧည့္သည္ဆရာကို ေခၚကာ ေက်းဇူး ေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း အႏွစ္သာရ အသစ္နဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဪ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲသို႔ ခရီးႏွင္ရတဲ့ ပီတိဟာ ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိလွတဲ့ ခရီးသစ္ ပါတကား။

လူ႔ဘဝသည္ ေလာကခရီးကို သြားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ မွီတင္းေနထိုင္ရာ ကမာၻေျမႀကီးသည္ မလႈပ္မ႐ွား ရပ္တည္ေနဘိအလား တည္ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း၊ တစ္နာရီ လွ်င္ မိုင္ေျခာက္သိန္းႏႈန္းႏွင့္ ေ႐ြ႕လ်ား ေျပးလႊားသြားေနသည္ဟု ပညာ႐ွင္မ်ားက ေလ့လာ ေတြ႔႐ွိထားသည္။ အသင္းေတာ္မ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ ၏ သတင္းေတာ္ျမတ္ကို သယ္ေဆာင္ ကာ သာသနာ့ခရီးကို ခ်ီတက္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုခရီးကို သြားေနၾက ပါသလဲ။ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ ေရတြက္ခ်ီးမြမ္း တဲ့ခရီး စဥ္ လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းၿပီး၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲလွတဲ့ ေသာက ပင္လယ္၊ ပူေလာင္ ျပင္းျပလွတဲ့ ေႏြကႏာၱရထဲ၊ ၿငီးတြား လူးလိမ့္ေနရတဲ့ ခရီးစဥ္လား။ ခရီးရဲ႕ အေကာင္းအဆိုးဟာ လမ္းခရီး ရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းမႈ႕၊ ေခ်ာေမာမႈ႔ထက္ ခရီးသြားသူရဲ႕ခံယူခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ဝိညာဥ္ေရးရာ ရင့္က်က္မႈ႕အေပၚမွာ အမ်ားႀကီး မူတည္ေနပါတယ္။ အရာရာ ဟာ ကမာၻေလာကရဲ့ ဖန္ဆင္း႐ွင္၊ ေလာကရဲ့ပန္းခ်ီဆရာဘုရားသခင္ က အလွပဆံုး ဖန္ဆင္း ေရးဆြဲထားတဲ့ ခရီးစဥ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္လက္ခံထားရင္၊ လွပတဲ့ ဘဝပန္းခ်ီကား ထဲပီတိအဟုန္နဲ႔ေက်းဇူးေတာ ္ခ်ီးမြမ္းတဲ့ခရီးကို သြားေနရသလိုခံစားရမဲ့အျပင္၊စိတ္နွလံုးၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းျခင္း၊ ၾကည္လင္ၿပီျပင္တဲ့ အနာဂါတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရျခင္း၊ ဘဝ ခရီးအတြက္ ေန႔စဥ္ ခြန္အားသစ္မ်ားရ႐ွိျခင္းနဲ႔ အသက္ ရွင္တဲ့ ဘုရား႐ွင္နဲ႔အတူ ဘဝခရီး သြားေနရျခင္း ဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရေတြ ျပည့္ဝ စံုလင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

“သြားေလရာရာ၌ ထာဝရဘုရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင္၏လမ္းခရီးတို႔ကို ပဲ့ျပင္ေတာ္မူမည္။” (သုတၱံက်မ္း၊၃း၆)။ ဘုရားသခင္ ပဲ့ျပင္ေတာ္မူတဲ့ ခရီးစဥ္ မွန္ရင္ လွပတဲ့ ေလာက ပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္ထဲ ခရီးႏွင္ရသလို ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ ဘြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ဝမည္မွာ အမွန္ဧကန္ ျဖစ္သည္။ “ဆရာ” “ေဟ”

“ဆရာ တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးဖို႔ အစီအစဥ္ ေရာက္ေနၿပီေလ”

ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္း၍ မကုန္ႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ ခရီးစဥ္ ပန္းတိုင္ အထြဋ္အျမတ္ အၾကာင္းကို ပလႅင္ ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ရင္း အားပါးတရ ေဟာေျပာေဝငွ လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါ တရားေဟာရတာေလာက္ အားရတာ မ႐ွိ ေတာ့ပါ။ “ခရစ္ေတာ္ကို အ႐ွင္သခင္လို႔ ယံုၾကည္ လက္ခံသူမ်ား၊ ေနာက္ဆံုး ေလွ်ာက္ၾကရမဲ့ ခရီးစဥ္ဟာ အလွပဆံုး ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲကို ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဘုန္းေတာ္ ထင္႐ွားျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ေသာေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားနဲ႔ ခရီးဆံုးကို ေလွ်ာက္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း၂၁)မွာ-“ေကာင္းကင္ သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ ကိုလည္း ငါျမင္၏။ သန္႔႐ွင္းေသာ ၿမိဳ့တည္းဟူေသာ ေယ႐ူ႐ွလင္ၿမိဳ့သစ္သည္ တန္ဆာ ဆင္ေသာ မဂၤလာေဆာင္ သတို႔ သမီးလို ျဖစ္၏။ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္အသစ္ေသာဖန္ဆင္းျခင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ထိုၿမိဳ့၏အေရာင္အဝါသည္ ေက်ာက္သလင္း နဂါးသြဲ႔ကဲ့သို႔ အျမတ္ဆံုးေသာ ေက်ာက္မ်က္မြန္ႏွင့္ တူ၏။ ၿမိဳ့သည္လည္း ၾကည္လင္ေသာ ဖန္ႏွင့္ တူေသာ ေ႐ႊစင္ျဖစ္၏။ တံခါးတို႔သည္ ပုလဲမ်ားျဖင့္ စီခ်ယ္ထား၏။ ၿမိဳ့လမ္းမတို႔သည္ ၾကည္လင္ေသာ ဖန္ကဲ့သို႔ေသာ ေ႐ႊစင္ျဖစ္၏၊ ထိုၿမိဳ့၌ ဗိမာန္ေတာ္မ႐ွိ၊ အနႏၱတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ထာဝရအ႐ွင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္သိုးသူငယ္သည္ထိုၿမိဳ့၏ဗိမာန္ေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ညစ္ညူးေသာအရာ ၊စက္ဆုတ္ ဘြယ္ေသာအရာ၊ သစၥာပ်က္ေသာအရာ တစံုတခုမွ် မဝင္ရဘဲ သိုးသူငယ္၏ အသက္စာေစာင္၌ စာရင္းဝင္ေသာ သူတို႔သာ လွ်င္ ဝင္ရ၏။ ”

ဤမွ် ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ဘြယ္ေကာင္းေသာ ေကာင္းကင္ ေ႐ႊျပည္ေတာ္ ပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္သည္ စိတ္ကူး ယဥ္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အမွန္ ဝင္စား ရမည့္ ေကာင္းကင္ ေ႐ႊျပည္ေတာ္ ျဖစ္သည္။ ဤ့ျမတ္ လွေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပန္းတိုင္သည္ ေလာကခရီး ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာအသစ္ေသာခြန္အား၊အသင္းေတာ္၏ သာသနာ့ ခရီး အတြက္ အေသာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖည့္စြမ္း ေပးေနေသာ တန္ခိုးအာနိသင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အနာဂါတ္ ခရီးကို ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္း ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။

ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္၊

ဆရာဦးလတ္ေယ႐ွဲ

အထက္အရပ္မွရွဳျမင္ျခင္း

စိတ္ႏွလံုးကို လံုးဝဥႆံု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လ်က္ မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ကာ အသူရာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲသို႔ ေျခစံုပစ္၍ ခုန္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အား------ေနရာကား ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕၊ ပစၥိဖိတ္ကမ္းေျခတေနရာ သာယာလွသည့္ ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ခက္မ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ျပင္ေပၚမွ ေက်ာ္ျဖတ္လာေသာ ေလေျပေလညွင္း တျဖဴးျဖဴးတို႔ ျမဴးရာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထိပ္ေပၚမွာ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခုန္ခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ ဆက္၍ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ခုန္ခ်ၾကရန္ တန္းစီ၍ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသူမ်ားလည္း မနည္းပါ။ သို႔ပါေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲသို႔ တရွိန္တိုး ထိုးက်ေနၿပီျဖစ္၍ သူတို႔ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ခုလို စြန္႔စားမိတာ မွားေလၿပီလားဟူ၍ ေတြးမိလိုက္သည္။ လက္ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္၍ စိတ္ဓါတ္မက်ဖို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားတင္းထားလိုက္သည္။ ေလအဟုန္မွာ အရွိန္ႏွင့္ ထိုးက်ေနေသာ ေၾကာင့္လည္း ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ စိုးထိတ္မႈ႕တို႔ ေရာယွက္ကာ တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေမြးညုင္းမ်ား ျဖန္းျဖန္း ထေလသလား။ ေဇာေခၽြးစီးမ်ားေလလား မသိေတာ့၊ တကိုယ္လံုး ပူထူေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မ်က္စိကိုလည္း တင္းတင္းမွိတ္ထားလိုက္သည္။ မဆီေလးရယ္တဲ့မဆိုင္ အံကိုလည္း ႀကိတ္ထား လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွ ဘုရားရွင္ကို တမ္းတမိသည္။ ဒုကၡ လွလွေတြ႕မွ ဘုရားရွင္ကို သတိရသည္ ဆိုေသာ စကားမွာ အလြန္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ယခုမွ သိလာသည္။ အျမင့္ကို တက္ခ်င္ရင္၊ ျမင့္ျမင့္ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ဦးတည္ရမယ္။

ဘုရား တလိုက္တယ္ ဆိုရင္ဘဲ နည္းျပဆရာေျပာဘူးတဲ့ စကားေလး ေခါင္းထဲ ခ်က္ခ်င္း ေျပး သတိရ မိလိုက္တယ္။ တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနတဲ့ ႏွလံုးခုန္သံၾကားက အရဲစြန္႔ၿပီး မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ရင္ဘဲ ကၽြႏု္ပ္၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ က်ယ္ေျပာလွၿပီး လိႈင္းလံုးႀကီးမ်ား တဟုန္းဟုန္း ႂကြထေနသည့္ ပစၥိဖိတ္ သမုဒၵရာ ျပင္ႀကီးထဲသို႔ ဦးတည္ ထိုးက်လ်က္ ရွိေနသည္။ ရင္ခုန္သံသည္ ယခင္ကထက္ ပို၍ျမန္လာ သည္။ အသိတရား ဝင္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္ထဲ လက္ေတြ႕ တုန္႔ျပန္မႈ႕တခုကို ျပဳလိုက္သည္။ အားယူ၍ ဦးေခါင္းကို ေကာင္းကင္ယံသို႔ ေမာ့ကာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေသာ လက္မ်ားကို အထက္အရပ္သို႔ ဦးတည္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ဘဲ ကၽြႏု္ပ္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ည္ေဆာင္ ထားသည့္ အေပ်ာ္စီးစက္မဲ့ မိုးပ်ံေရာင္စံု ရြက္ထည္ယာဥ္ေလးသည္ ေစြ႕ကနဲ ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းကာ ေကာင္းကင္ယံသို႔ ႂကြားဝင့္စြာ ထိုးတက္ သြားေလေတာ့သည္။ အပ်ံသင္စ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္၏ ပီတိ ခံစားခ်က္ေလး ကၽြႏု္ပ္ ရင္မွာ ခိုဝင္ခံစားလာမိသည္။ ခုနက ေၾကာက္ရြံခဲ့ေသာအေျခအေန၊ ရင္ခုန္ခဲ့ျခင္းမ်ား၊ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ျခင္းမ်ား အားလံုး ယခုတြင္ မရွိေတာ့ၿပီမို႔ ေကာင္းကင္ယံထက္မွ ဘုရားရွင္ကို ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းလိုက္မိပါသည္။ ဒုကၡထဲမွ လြတ္ေျမာက္ သည့္အတြက္ ေက်းွဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းရသည္မွာ အလြန္မွပင္ အႏွစ္သာရရွိလွပါသည္။

ယခုအခါ ကၽြႏု္ပ္၏ မိုးပ်ံ ရြက္ထည္ယာဥ္သည္ မိုးေကာင္းကင္ယံထက္ ျမင့္သထက္အျမင့္သို႔ ေရႊလင္းယုန္ငွက္ ပ်ဳိေလးအလား ပ်ံသန္း ထိုးတက္လ်က္ရွိသည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပ်ံသန္းျခင္းျဖစ္၍ အရာရာသည္ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ရဲရင့္ေသာ သတၱိမ်ား တစတစ ဝင္ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္၍ ေဝဟင္မွာ ပ်ံသန္းရ ျခင္းကို ၿငိမ့္ေျငာင္း သာယာေသာ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံ လာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ မည္သည့္အရာမဆို ကိုယ္တိုင္စြန္႔စား၍ ေအာင္ျမင္လာေသာအခါ ကၽြမ္းက်င္ျခင္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈ႔သည္ ဆက္၍ လိုက္လာမည္အမွန္ ျဖစ္သည္။ ျပာလြင္လြင္ ေဝဟင္ထဲ ဝဲပ်ံတဲ့ငွက္ငယ္ရယ္ ဟင္း--ေလဟုန္စီး-ယီးေလးခို-အေတြးနယ္ပယ္ ေဝဟင္ယံ ထက္၌ ပ်ံသန္းရျခင္း၏ အရသာကို ၾကည္ႏူးလာေသာအခါ ငယ္စဥ္တံုးက ေရဒီယို သီခ်င္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ ခံုခံု မင္မင္ ဆိုေလ့ရွိသည့္ ညီမငယ္၏ သီခ်င္းသံေလးကို ၾကားေယာင္ မိျပန္သည္။ တိမ္တိုက္ေတြၾကားမွာ ယီးေလး ခိုလိုက္၊ ဝဲပ်ံလိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးေနေသာ ငွက္ငယ္ေလးမ်ား၏ဘဝမ်ဳိး ခံစားလာရေသာအခါ မိုးပ်ံေရာင္စံု ရြက္ထည္ယာဥ္ ပ်ံသန္းေရး ပင္မ ဥယ်ာဥ္အဝင္မွာ ေရးထားသည့္ ငွက္ကေလးမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ေတးဆို ၾကသည္ကို လာ၍ ၾကည့္ၾကပါဆိုသည့္ စာသားေလးသည္ အလြန္မွန္ေသာ သစၥာစကား ျဖစ္ေၾကာင္းကို လက္ခံ လာသည္။ ဤမွ်ေလာက္သာယာ ၿငိမ့္ေညာင္းလွေသာ ဘဝမွာ ခ်ီးမြမ္းသည့္ သီခ်င္းမဆိုဘဲ အဘယ္သူေနႏိုင္ မည္နည္း။ ထိုေၾကာင့္ ဆာလံဆရာ၏ ခ်ီးမြမ္းသံေလးႏွင့္ ဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းမိပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အကၽြႏု္ပ္၏ ဝိညာဥ္သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ မေန၊ ကိုယ္ေတာ္ကို သီခ်င္းဆိုပါမည္။(ဆာလံ ၃၀း၁၂)။ ကၽြႏု္ပ္၏ ျမင္ကြင္းေအာက္တြင္ တစာစာေအာ္ျမည္ သီက်ဴး၍ ပ်ံသန္းေနၾကေသာ ဇင္ေယာ္ငွက္အုပ္ႀကီးကို အားက်၍ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္း သီခ်င္းေလး သီဆိုမိပါသည္။

အမွန္စင္စစ္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ရြက္ထည္ယာဥ္၏ ဘားတန္းႏွစ္တန္းသည္ တြဲလြဲ ခိုစီးရန္အတြက္ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ရြက္ထည္ယာဥ္တခုလံုးကို ထိမ္းထား၍ လိုရာကို ပ်ံသန္းႏိုင္ရန္ ပဲ့ကိုင္ ေသာ အရာလည္းျဖစ္သည္။ ကၽြမ္းက်င္စြာ ပဲ့ကိုင္ႏိုင္လာေသာအခါ ရြက္ထည္ယာဥ္ကို မိုးျမင့္ေပၚပ်ံတက္လိုက္၊ ထိုးဆင္းလိုက္၊ ေဘးေစာင္းပ်ံလိုက္၊ ဝဲပ်ံလိုက္ႏွင့္ သာယာၾကည္ႏူးမႈ႔ အရွိန္အဟုန္သည္ ပို၍ပို၍ ျမင့္မား လာရသည္။ ယခု ကၽြႏု္ပ္ စီးနင္းပ်ံသန္းေနသည့္ ရြက္ထည္ယာဥ္မွာ (HangGlider)ျဖစ္၍ ရြက္ထည္ကို ပဲ့ထိမ္း ႀကိဳးျဖင့္ စီးနင္းပ်ံသန္းေသာ (Paraglider)ဆိုတာ ရွိသလို၊ အေသးစား စက္တပ္ရြက္ထည္ယာဥ္ (Aquaglider) ဆိုတာလဲ ရွိေသးသည္။ ေနာက္မွ ထိုယာဥ္မ်ားကိုလည္း စီးၾကည့္ရအံုးမည္။

ဆန္ဖရန္စစၥကိုသို႔ ေလယာဥ္ခရီးျဖင့္ လာၾကေသာ ခရီးသည္တိုင္း ရင္သပ္ ရႈ႕ေမာရေသာ ျမင္ကြင္းေလးတခု ရွိသည္။ ဆန္ဖရန္စစၥကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္သို႔ ဝင္ရန္ ေလဆိပ္ ေလယာဥ္ ေျပးလမ္းသို႔ ခ်ိန္ရြယ္ေသာေနရာတြင္ ေလယာဥ္သည္ ေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီခန္႔ တိမ္းေစာင္း၍ ပ်ံသန္းဝင္ေရာက္ ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္လို လွပလွသည့္ ကမၻာေက်ာ္ၿမိဳ့ေတာ္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုႏွင့္ အတူ BayArea တခုလံုးသည္ နံရံေပၚ ခ်ိပ္ဆြဲထားေသာ ဧရာမပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးအလား ရင္သပ္ရႈ႕ ေမာၾကရသည္။ ေလယာဥ္ ျပဴတင္းေပါက္ တခုလံုး၌ ေကာင္းကင္ယံကို မျမင္ရေတာ့ဘဲ ကမၻာေလာကတခုလံုးကို ေဘးတိုက္က ရႈ႕ျမင္ရ သလိုမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ခရီးသြား၍ ျပန္လာတိုင္းမွာ ဤရႈ႕ခင္းကို မလြတ္စတမ္း ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ျမဲျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြလဲ အကယ္၍ ေလယာဥ္ခရီးႏွင့္ ဆန္ဖရန္စစၥကို လာခဲ့ပါလ်င္ ထိုရႈ႕ခင္းကို အမိအရ ၾကည့္ရႈ႕ခံစားႏိုင္ဖို႔ ၾကံဳႀကိဳက္၍ သတင္းပါး လိုက္ရပါသည္။ ထိုစဥ္က ေလယာဥ္ျပဴတင္းေပါက္ ေသးေသးေလးမွ ထိုအလွကို ခံစား ခဲ့ရေသာ္လည္း ယခုမူ အမိုးအကာမဲ့ ရြက္ထည္ယာဥ္ႏွင့္ ပ်ံသန္းေသာအခါ အေသာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ေျပာၿပီး လွပလြန္းသည့္ ရႈ႕ခင္းကို ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ခံစားရေတာ့မည္။ ေကာင္းကင္ယံမွာ ေက်းငွက္ကေလး မ်ား ပ်ံသန္းရင္း သီခ်င္းသီဆိုၾကတာ ဒါေၾကာင့္ကိုး ဟူ၍လည္း တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ မိပါေတာ့သည္။

မိုးတိမ္တိုက္ေတြၾကားမွာ၊ ျမဴႏွင္းမႈန္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရြက္ထည္ယာဥ္ကို လိုသလို ပ်ံသန္းရင္း ကမၻာေလာကႀကီးကို အေပၚစီးက ၾကည့္ရႈ႕ခံစား ေနမိပါသည္။ အေသာ မသတ္ႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ေျပာလွသည့္ ပစၥိဖိတ္သမုဒၵရာျပင္ႀကီးကို၎၊ တလိမ့္လိမ့္ တအိအိ လိမ့္တက္ေနၾကေသာ လိႈင္းလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ထိုေရလိႈင္းတို႔ အလယ္မွာ ေရရွပ္ေဘာ့ျပားမ်ား စီးနင္း၍ ကစားေနၾကသူမ်ား၊ (Sailglider)ဟုေခၚေသာ ေရာင္စံုရြက္ထည္တပ္ ေရရွပ္ေဘာ့ျပားမ်ားကို ေလအဟုန္သံုး၍ စီးနင္းေဆာ့ ကစားေနၾကသူမ်ား၊ ကမ္းေျခသဲေသာင္ျပင္ေပၚ၌ အပမ္းေျဖေနၾကသူမ်ား၊ ေနပူလွမ္းေနၾကသူမ်ား၊ ေျပးေဆာ့ေနၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ား၊ ေဘာလံုးေဆာ့ကစား ေနၾကသူမ်ား၊ ေရကူးေနၾကသူမ်ားကို အားလံုးျမင္ေတြ႔ရသည္။ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ ေဖါက္လုပ္ထားေသာ အမွတ္(၁)အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးႏွင့္အတူ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း ထင္းရႈးေတာမ်ားတို႔သည္လည္း ကယ္လီဖိုး နီးယားျပည္နယ္၏ ထူးျခားေသာ အလွတခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ပင္လယ္ေအာ္ကို ျဖတ္ေဆာက္ထားေသာ ရွည္လ်ား လွသည့္ တံတားႀကီးမ်ားအျပင္ ထင္ရွားလွသည့္ နီညိဳေရာင္ ေရႊတံခါး တံတားႀကီးကိုလည္း အားပါးတရ ရႈ႕စား ရသည္။ ဆန္ဖရန္စစၥကို ျမန္မာႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္ ဘုရားေက်ာင္းေလးကိုလဲ ေရးေရးေလး ျမင္ေနရ၍ စိတ္ၾကည္ႏူးမိပါသည္။ ေကာင္းကင္ယံမွာ ေပ်ာ္လြန္းလွ၍ ေျမျပင္ကိုပင္ မဆင္းခ်င္ေတာ့ပါ။

တြဲလဲခိုၿပီး ဒီေလာက္ၾကာေအာင္ စီးေတာ့မေညာင္းဘူးလားဟု ေမးစရာရွိေပမည္။ ကၽြႏု္ပ္လက္မ်ား သည္ ပဲ့ထိမ္းေဘာင္တန္းမ်ားကို ကိုင္တြယ္ထားရေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္၏ ခႏၶာကိုယ္တခုလံုးသည္ အထူး စီမံ ထားေသာ အိပ္ႀကီးထဲတြင္ ေမွာက္ရက္ အေနအထားႏွင့္ ထည့္၍ ခ်ိပ္ဆြဲထားသည့္အတြက္ မေညာင္းမညာ သည့္အျပင္ ေႏြးေထြး၍ အဆင္ေျပလွပါသည္။ သမီးေလးထံမွ ငွါးယူခဲ့ေသာ စီဒီေခြေလးကို ဖြင့္နားေထာင္ လိုက္ျပန္ေတာ့ လွပေသာ ရႈ႕ခင္းမ်ားကို ေနာက္ခံသီခ်င္းေလးႏွင့္ ရႈ႕စားေတာ့ ပို၍ အႏွစ္သာရ ရွိလာသည္။

ေဘးမွာ ပ်ံသန္းေနသူ တဦးသည္ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ ေျမျပင္ကို ၾကည့္ေနတာ ျမင္၍ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါလာေသာ အေဝးၾကည့္ မွန္ဘီလူးကို ထုတ္လ်က္ ေျမျပင္သို႔ အႏွံ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္မိသည္။ မွန္ဘီလူးႏွင့္ၾကည့္မိမွ မွန္ဘီလူး ယူခဲ့မိျခင္းကို ေနာင္တရမိေတာ့သည္။ အလွအပမ်ားၾကား၌ အက်ည္းတန္မႈ႕ေတြကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ ရွိသမွ်ကို ေစ်းတြန္းလွည္းေလးထဲ ထည့္၍ က်င္လည္ေနၾကရေသာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ အိုးအိမ္မဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားစြာ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ မီးေရာင္ တျဖပ္ျဖပ္၊ ဥဩသံ တစီစီႏွင့္ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္သူမ်ားကို လိုက္လံ ဖမ္းဆီးေနေသာ ရဲႏွင့္ပုလိပ္ကားမ်ား၊ အေရးေပၚ လူနာတင္ယာဥ္မ်ား၊ အုပ္စုဖြဲ႕ ရန္ျဖစ္ၾက၍ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနၾကေသာ လူငယ္မ်ား၊ အေဝးေျပး လမ္းမႀကီးေပၚ၌ ယာဥ္တိုက္မႈ႕ ျဖစ္ပြား၍ ျပႆနာ ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား၊ ေတြ႔ရသည္မွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႔ဇနီးမဟုတ္ဘဲ တျခား အမ်ဳိးသမီးတဦးႏွင့္ လက္ခ်င္းခ်ိပ္ကာ သမီးရည္းစားေလးပမာ စံုတြဲခုတ္ေနေသာ ကၽြႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြေဟာင္း တဦးကို ရုတ္တရက္ ျမင္လိုက္သည့္အတြက္ မွန္ဘီလူးကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ အိပ္ထဲ ထိုးထည့္ လိုက္ပါသည္။ ဪ ေလာကႀကီးဟာ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ပ်က္ေနပါလိမ့္-- ဆက္၍သာ ၾကည့္ေနလွ်င္ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ ဆက္တိုက္ေတြ႕ေနရၿပီး ခုနက သာယာၾကည္ႏူးစရာေလးေတြ ပ်က္သုန္းကုန္လိမ့္မည္။ ေပ်ာ္စရာမွာ ရင္နာစရာေတြ ဝင္လာရင္ ေဝဒနာသာ အေျဖက်န္ေလမည္ မဟုတ္ပါလား။

God is watching us---from a distance သမီးေလး၏ စီဒီေခြထဲက သီခ်င္းစာသားေလးေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္အေတြးထဲ အလင္းတန္းေလးတခု ေျပးဝင္လာသည္။ ေဝးရပ္ဆီမွ ဘုရားရွင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ေစာင့္ၾကည့္ ေနသည္တဲ့။ အဓိပၸါယ္ရွိလိုက္ေလျခင္း။ အျမင့္ေပ-၃၀၀၀၊ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ အရာမ်ား သည္ အတိုင္းအတာ တခုေလာက္သာ ျဖစ္သည္။ စၾကာဝဠာတခုလံုးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စံပယ္ေတာ္မူ၍ ေလာက၌ ရွိရွိသမွ် ျပဳျပဳသမွ်၊ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် အရာအားလံုး ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ ရွိပါသည္။ အားလံုးကို ဘုရားရွင္ ျမင္ေတြ႔ေနသည္။ ေျပာသမွ် သူၾကားေနပါသည္။ စိတ္ကူးႏွင့္ ၾကံစည္သမွ်ပင္လ်င္ သူ သိေနပါသည္။ သုတၱံက်မ္းမွာ အတိအလင္းပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထာဝရဘုရား၏ မ်က္စိေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္၌ ရွိ၍ ေကာင္းမေကာင္းကို ၾကည့္ရႈ႕ ေတာ္မူ၏ (၁၅း၃)။ လူ သြားလာသမွ်ေသာ လမ္းတို႔သည္ ထာဝရဘုရား မ်က္ေမွာက္ေတာ္၌ ရွိၾက၍ သြားလာသမွ်ေသာ အခ်င္းအရာတို႔၌ စူးစမ္းေတာ္မူ၏။(၅း၂၁)။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်၍ ခြန္အားရသည့္ အခ်က္မွာ ကၠဳႆေရလ အမ်ဳိးကို ေစာင့္ေသာသူသည္ ငိုက္ျမည္း အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း ရွိေတာ္ မမူ။ (ဆာလံ၊၁၂၁း၄)ဟူေသာ က်မ္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အေကာင္း အဆိုး အားလံုးကို အထက္အရပ္မွ ၾကည့္ရႈ႕ေနေသာ ဘုရားရွင္ ရွိေတာ္မူ ျခင္းကို သိရွိခံစားရေသာ သင္ခန္းစာကို ရလိုက္သည္ ျဖစ္၍ အရာရာ၌ အစဥ္အၿမဲ အေကာင္းဆံုး အသက္ ရွင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လ်က္ ေဝဟင္ထက္မွာ ပ်ံသန္းရင္း ဆက္ကပ္ ဆုေတာင္း လိုက္ပါသည္။ ေျမျပင္သို႔ မဆင္းသက္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ား ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း လက္မ်ား ေဝွ႔ရမ္းျပေနၾကသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၍ ရြက္ထည္ယာဥ္ကို ျဖည္းညွင္းစြာ ထိုးဆင္းလ်က္ ေျမျပင္ထက္ သို႔ ဆင္းသက္ လာခဲ့ပါေတာ့သည္။

ဆရာ-ဆရာ-ဆရာက ေငးေနလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ Hang Glider စီးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတာ ေတာင္ စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။ ကိုရစ္ခ်တ္က မိုးပ်ံရြက္ထည္ယာဥ္ကို စြန္႔စြန္႔စားစား စီးနင္းရင္း ရွားပါး ဓါတ္ပံုမ်ား ရိုက္ကူး စုေဆာင္းခဲ့ျခင္းကို စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဪ - ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ကိုရစ္ခ်တ္ စိတ္ဝင္စားလြန္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ မိုးပ်ံ ရြက္ထည္ယာဥ္ စီးၿပီး၊ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ ပ်ံသန္းေနသလိုဘဲ ခံစားမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ HangGlider စီးတဲ့အေၾကာင္းအျပင္ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ဝိညာဥ္ေရးရာ သင္ခန္းစာလဲ ရလိုက္ပါတယ္။

ဘယ္လို ဝိညာဥ္ေရးရာ သင္ခန္းစာလဲ ဆရာလတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ေဝမွ်ပါအံုး။

ေဩာ္ - ဒီလိုပါ ကိုရစ္ခ်တ္၊ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ မိုးပ်ံရြက္ထည္ယာဥ္ကို စီးရင္း အထက္အရပ္က ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို အေျခခံၿပီး စၾကာဝဠာတခုလံုးကို ေကာင္းကင္ဘံုက သတိနဲ႔ ၾကည့္ရႈ႕ေနတဲ့ ဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ ေၾကာင့္ ေႏြးေထြးတဲ့ လံုျခံဳ စိတ္ခ်မႈ႕ရယ္၊ အၿမဲတမ္းဘဲ အေကာင္းဆံုး အသက္ရွင္ ရမယ္ဆိုတဲ့ ဝိညာဥ္ေရးရာ သင္ခန္းစာကို ေျပာတာပါ။

ထာဝရဘုရားသည္ အထက္အရပ္မွ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ၾကည့္ရႈ႕ေနသည္ျဖစ္၍ အလိုေတာ္ႏွင့္မညီေသာ ေျပာဆို၊ ၾကံစည္၊ ျပဳမူျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွားၾကရန္၊ အလိုေတာ္ႏွင့္အညီ အေကာင္းဆံုး အသက္ရွင္ လုပ္ေဆာင္ ေနျခင္း၌ ခ်ီးမြမ္း မခံရျခင္း၊ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရျခင္းမ်ားအတြက္ စိတ္ဓါတ္ မက်ဘဲ ဘုရားသခင္က အသိ အမွတ္ျပဳလ်က္၊ မွတ္သားလ်က္၊ ေကာင္းႀကိီးေပးလ်က္ ရွိေနေၾကာင္းကို ႏွလံုးသားမွာ ခံယူလ်က္ အရာရာ၌ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖင့္ အေကာင္းဆံုး အသက္ရွင္ၾကဖို႔ ေမတၱာႏွင့္ တိုက္တြန္း ေဝငွလိုက္ပါသည္။

ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္

ဆရာေတာ္ဦးလတ္ေယရွဲ (ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမန္မာႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္)